Prorok Izajasz napisał: Któż uwierzy temu, cośmy usłyszeli? Na kimże się ramię Pańskie objawiło? On wyrósł przed nami jak młode drzewo i jakby korzeń z wyschniętej ziemi. Nie miał On wdzięku ani też blasku, aby na Niego popatrzeć, ani wyglądu, by się nam podobał. Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi, Mąż boleści, oswojony z cierpieniem, jak ktoś, przed kim się twarze zakrywa, wzgardzony tak, iż mieliśmy Go za nic. Lecz On się obarczył naszym cierpieniem, On dźwigał nasze boleści, a myśmy Go za skazańca uznali, chłostanego przez Boga i zdeptanego. Lecz On był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy. Spadła Nań chłosta zbawienna dla nas, a w Jego ranach jest nasze zdrowie. Wszyscyśmy pobłądzili jak owce, każdy z nas się obrócił ku własnej drodze, a Pan zwalił na Niego winy nas wszystkich. Dręczono Go, lecz sam się dał gnębić, nawet nie otworzył ust swoich. Jak baranek na rzeź prowadzony, jak owca niema wobec strzygących ją, tak On nie otworzył ust swoich. Po udręce i sądzie został usunięty; a kto się przejmuje Jego losem? Tak! Zgładzono Go z krainy żyjących; za grzechy mego ludu został zbity na śmierć. Grób Mu wyznaczono między bezbożnymi, i w śmierci swej był [na równi] z bogaczem, chociaż nikomu nie wyrządził krzywdy i w Jego ustach kłamstwo nie postało. Spodobało się Panu zmiażdżyć Go cierpieniem. Jeśli On wyda swe życie na ofiarę za grzechy, ujrzy potomstwo, dni swe przedłuży, a wola Pańska spełni się przez Niego. Po udrękach swej duszy, ujrzy światło i nim się nasyci. Zacny mój Sługa usprawiedliwi wielu, ich nieprawości On sam dźwigać będzie. Dlatego w nagrodę przydzielę Mu tłumy, i posiądzie możnych jako zdobycz, za to, że Siebie na śmierć ofiarował i policzony został pomiędzy przestępców. A On poniósł grzechy wielu, i oręduje za przestępcami (Iz 53, 1-12). Prorok wyraźnie opisuje tutaj kogoś kto przejdzie nieludzką kaźnię, choć jednak z rąk ludzi. Jego oblicze będzie zmasakrowane i pozbawione jakiegokolwiek uroku. Śmierć tego kogoś jednak będzie pożyteczna dla rodzaju ludzkiego, wręcz zbawienna. Tutaj tym kimś jest nie kto inny jak Mesjasz wszechstworzenia – Jezus Chrystus. To On idealnie wpisuje się w powyższy, jakże szokujący i dramatyczny opis męki i śmierci. Mistrz nasz dokonał najwyższego aktu miłości, bowiem oddał niewinnie życie za ludzi, a jak sam wyznał dzień przed swoją męką: Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich (J 15, 13). Od wczoraj do dziś Jezus przeszedł praktycznie 24 – godzinną udrękę, bowiem już na dzień przed ukrzyżowaniem, jak podaje bł. A.K. Emmerich, około 21 godziny, po spożyciu wieczerzy udał się ze swymi uczniami do Ogrójca. Tam już rozpoczęła się Jego męka, a właściwie agonia. Kolejno został pojmany, brutalnie bity, opluwany, wyszydzany, gnębiony na nocnym sądzie przed sanhedrynem (pośpiesznie i niekompletnie zwołanym) oraz arcykapłanami Kajfaszem i jego teściem Annaszem, wyśmiany przez króla Heroda, wyszydzony i sponiewierany przez ludzi, którzy jeszcze przed 5 dniami Go witali, kiedy wjeżdżał na oślęciu do Jeruzalem, aż wreszcie następnego dnia skazany przez rzymskiego prokuratora Poncjusza Piłata na krwawe ubiczowanie i ukrzyżowanie. W międzyczasie po nocnej farsie, jaką był ów sąd człowieka nad Bogiem, Jezusa wtrącono do więzienia (lochów), gdzie także nie przestawano dręczeń fizycznych, jak i psychicznych nad Panem Jezusem. Trzeba oczywiście jeszcze dodać brutalność żołnierzy rzymskich, ich okpienie Jezusa, cierniem ukoronowanie, bicie trzciną po głowie i inne tortury. I wreszcie droga krzyżowa pełna upadków, wbitych drzazg w udręczone Ciało Zbawiciela, popychającego tłumu, dalszego przeklinania Go przez ludzi. Potem już „wreszcie” Golgota, niedaremnie określana jako Góra Czaszki.
Teraz przytoczę kolejne proroctwa Starego Przymierza, które odnoszą się wprost do męki i śmierci Jezusa, zamieszczając pod kolejnymi z nich słowa Nowego Przymierza, które potwierdzają wypełnienie się owych proroctw:
Oskarżenie przez fałszywych świadków:
PROROCTWO: Powstają fałszywi świadkowie, pytają o to, czego nie wiem (Ps 35, 11).
WYPEŁNIENIE: Tymczasem arcykapłani i cała Wysoka Rada szukali fałszywego świadectwa przeciw Jezusowi, aby Go zgładzić. Lecz nie znaleźli, jakkolwiek występowało wielu fałszywych świadków (Mt 26, 59-60).
Milczenie przed oskarżycielami:
PROROCTWO: Dręczono Go, lecz sam się dał gnębić, nawet nie otworzył ust swoich (Iz 53, 7).
WYPEŁNIENIE: A gdy Go oskarżali arcykapłani i starsi, nic nie odpowiadał (Mt 27, 12).
Poraniony i zbity:
PROROCTWO: Lecz On był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy. Spadła Nań chłosta zbawienna dla nas, a w Jego ranach jest nasze zdrowie (Iz 53, 5).
WYPEŁNIENIE: Wówczas uwolnił im Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie (Mt 27, 26).
Znieważony i opluty:
PROROCTWO: Podałem grzbiet mój bijącym i policzki moje rwącym Mi brodę. Nie zasłoniłem mojej twarzy przed zniewagami i opluciem. Pan Bóg Mnie wspomaga, dlatego jestem nieczuły na obelgi, dlatego uczyniłem twarz moją jak głaz i wiem, że wstydu nie doznam (Iz 50, 6-7).
WYPEŁNIENIE: Wówczas zaczęli pluć Mu w twarz i bić Go pięściami, a inni policzkowali Go (Mt 26, 67).
Wyszydzony:
PROROCTWO: Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą, rozwierają wargi, potrząsają głową: Zaufał Panu, niechże go wyzwoli, niechże go wyrwie, jeśli go miłuje (Ps 22, 8-9).
WYPEŁNIENIE: Uplótłszy wieniec z ciernia włożyli Mu na głowę, a do prawej ręki dali Mu trzcinę. Potem przyklękali przed Nim i szydzili z Niego, mówiąc: Witaj, Królu Żydowski! (Mt 27, 29).
Padający pod krzyżem:
PROROCTWO: Kolana mi się chwieją od postu i ciało moje schnie bez tłuszczu. Dla tamtych stałem się urągowiskiem; widząc mnie potrząsają głowami (Ps 109, 24-25).
WYPEŁNIENIE: A On sam dźwigając krzyż wyszedł na miejsce zwane Miejscem Czaszki, które po hebrajsku nazywa się Golgota (J 19, 17) oraz Gdy go wyprowadzili, zatrzymali niejakiego Szymona z Cyreny, który wracał z pola, i włożyli na niego krzyż, aby go niósł za Jezusem (Łk 23, 26).
Przebite ręce i nogi:
PROROCTWO: Przebodli ręce i nogi moje (Ps 22, 17)
WYPEŁNIENIE: Gdy przyszli na miejsce zwane Czaszką, ukrzyżowali tam Jego (Łk 23, 33).
Ukrzyżowany z przestępcami:
PROROCTWO: (…) za to, że siebie na śmierć ofiarował i policzony został między przestępców (Iz 53, 12).
WYPEŁNIENIE: Wtedy też ukrzyżowano z Nim dwóch złoczyńców, jednego po prawej, drugiego po lewej stronie (Mt 27, 38).
Wstawiał się za swymi prześladowcami:
PROROCTWO: On poniósł grzechy wielu i oręduje za przestępcami (Iz 53, 12).
WYPEŁNIENIE: Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią (Łk 23, 24).
Odrzucony przez własny lud:
PROROCTWO: Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi, Mąż boleści, oswojony z cierpieniem, jak ktoś, przed kim się twarze zakrywa, wzgardzony tak, iż mieliśmy Go za nic (Iz 53, 3).
WYPEŁNIENIE: Bo nawet Jego bracia nie wierzyli w Niego. (…) Czy ktoś ze zwierzchników lub faryzeuszów uwierzył w niego? (J 7, 5 i 48) oraz: Jezus więc wyszedł na zewnątrz, w koronie cierniowej i płaszczu purpurowym. Piłat rzekł do nich: «Oto Człowiek». Gdy Go ujrzeli arcykapłani i słudzy, zawołali: «Ukrzyżuj! Ukrzyżuj!» (J 19, 5-6) oraz I rzekł do Żydów: «Oto król wasz!» A oni krzyczeli: «Precz! Precz! Ukrzyżuj Go!» (J 19, 14-15).
Znienawidzony bez przyczyny:
PROROCTWO: Liczniejsi są od włosów mej głowy nienawidzący mnie bez powodu (Ps 69, 5).
WYPEŁNIENIE: Ale to się stało, aby się wypełniło słowo napisane w ich Prawie: Nienawidzili Mnie bez powodu (J 15, 25).
Przyjaciele stojący z dala:
PROROCTWO: Przyjaciele moi i sąsiedzi stronią od mojej choroby i moi bliscy stoją z daleka (Ps 38, 12).
WYPEŁNIENIE: Wszyscy Jego znajomi stali z daleka; a również niewiasty, które Mu towarzyszyły od Galilei, przypatrywały się temu (Łk 23, 49) oraz Były tam również niewiasty, które przypatrywały się z daleka, między nimi Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba Mniejszego i Józefa, i Salome (Mk 15, 40) oraz Było tam również wiele niewiast, które przypatrywały się z daleka. Szły one za Jezusem z Galilei i usługiwały Mu. Między nimi były: Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba i Józefa, oraz matka synów Zebedeusza (Mt 27, 55-56).
Ludzie potrząsający głowami:
PROROCTWO: Dla tamtych stałem się urągowiskiem; widząc mnie potrząsają głowami (Ps 109, 25).
WYPEŁNIENIE: Ci zaś, którzy przechodzili obok, przeklinali Go i potrząsali głowami (Mt 27, 39).
Obserwatorzy:
PROROCTWO: A oni się wpatrują, sycą mym widokiem (Ps 22, 18).
WYPEŁNIENIE: A lud stał i patrzył (Łk 23, 35).
Rozdzielenie szat i rzucanie o nie losów:
PROROCTWO: Moje szaty dzielą między siebie i los rzucają o moją suknię (Ps 22, 19).
WYPEŁNIENIE: Żołnierze zaś, gdy ukrzyżowali Jezusa, wzięli Jego szaty i podzielili na cztery części, dla każdego żołnierza po części; wzięli także tunikę. Tunika zaś nie była szyta, ale cała tkana od góry do dołu. (…) Nie rozdzierajmy jej, ale rzućmy o nią losy, do kogo ma należeć (J 19, 23-24).
Cierpiący z pragnienia
PROROCTWO: (…) gdy byłem spragniony, poili mnie octem (Ps 69, 22).
WYPEŁNIENIE: Potem Jezus (…) rzekł: Pragnę (J 19, 28).
Pojony żółcią i octem:
PROROCTWO: Dodali żółci do pokarmu mego, a w pragnieniu mym napoili mnie octem (Ps 69, 22).
WYPEŁNIENIE: Dali Mu pić wino zaprawione goryczą. Skosztował, ale nie chciał pić (Mt 27, 34).
Krzyk opuszczonego:
PROROCTWO: Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił? (Ps 22, 2).
WYPEŁNIENIE: Około godziny dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: Eli, Eli, lema sabachthani?, to znaczy: Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił? (Mt 27, 46).
Powierzenie się w ręce Boga:
PROROCTWO: W ręce Twoje powierzam ducha mojego (Ps 31, 6).
WYPEŁNIENIE: Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego (Łk 23, 46).
Kości nie zostały złamane:
PROROCTWO: Strzeże On wszystkich jego kości: ani jedna z nich nie ulegnie złamaniu (Ps 34, 21) oraz Rozłączają się wszystkie moje kości (Ps 22, 15) oraz Policzyć mogę wszystkie moje kości (Ps 22, 18).
WYPEŁNIENIE: Lecz kiedy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali Mu goleni (J 19, 33).
Pęknięte serce:
PROROCTWO: (…) jak wosk się staje moje serce, we wnętrzu moim topnieje (Ps 22, 15).
WYPEŁNIENIE: (…) jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok i natychmiast wypłynęła krew i woda (J 19, 34).
Przebity bok:
PROROCTWO: Będą patrzeć na tego, którego przebili (Za 12, 10).
WYPEŁNIENIE: (…) jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok (J 19, 34).
Ciemność ogarniająca ziemię:
PROROCTWO: Owego dnia – wyrocznia Pana, Boga – zajdzie słońce w południe i w dzień świetlany zaciemnię ziemię (Am 8, 9).
WYPEŁNIENIE: Od godziny szóstej mrok ogarnął ziemię aż do godziny dziewiątej (Mt 27, 45).
Pochowany w grobie bogatego człowieka:
PROROCTWO: Grób mu wyznaczono między bezbożnymi i w śmierci swej był (…) z bogaczem (Iz 53, 9).
WYPEŁNIENIE: Pod wieczór przyszedł zamożny człowiek z Arymatei imieniem Józef (…) i poprosił o ciało Jezusa. (…) Józef zabrał ciało, owinął je w czyste płótno i złożył w swoim nowym grobie (Mt 27, 57-60).
Czy sceptykom i niewierzącym potrzeba jeszcze więcej dowodów na wypełnienie biblijnych proroctw starotestamentowych odnośnie zbawczego cierpienia, męki i śmierci Jezusa Chrystusa z Nazaretu? I w ogóle samego faktu istnienia Syna Bożego w historii?
Piotr Żak – rocznik 1990, magister stosunków międzynarodowych (Uniwersytet Jagielloński) oraz magister amerykanistyki (Uniwersytet Jagielloński), oba tytuły uzyskane w 2014 roku. Zainteresowania naukowe: historia, dyplomacja, prawo międzynarodowe publiczne oraz teologia. Planowany doktorat w zakresie nauk społecznych, stricte stosunków międzynarodowych. W wolnych chwilach: podróże, fotografia przyrody oraz bieganie i jazda na rowerze. Członek Związku Strzeleckiego „Strzelec” Równość Wolność Niepodległość. Numer ORCID: https://orcid.org/0000-0002-9145-2816.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz