Prawo
międzynarodowe publiczne w kwestii państw o charakterze totalitarnym pozostaje
bierne w znaczeniu, że nie ma instrumentu, aby skutecznie zakazać istnienia
takiemu państwu (natomiast na płaszczyźnie państwowej jak najbardziej można
zakazać ideologii totalitarnych czego najlepszym przykładem jest Konstytucja RP
z 1997 r. art. 13 oraz KK art. 256)[1]. Przede wszystkim nie
można żadnemu państwu zakazać istnienia w sposób zgodny z prawem. Systemy
totalitarne były, są i zapewne będą. Jako ciekawostkę warto nadmienić, iż już
Platon bywał czasami nazywany intelektualnym ojcem politycznego i ekonomicznego
kolektywizmu oraz państwa totalitarnego[2]. Nie istnieje nic poza
kontrolą państwa: ani jeden aspekt życia osobistego nie jest pozostawiony
sferze prywatnej. Takim przykładem mogą być choćby purytańskie teokracje w
Ameryce Pn. w okresie kolonialnym. Dziś głównym takim przykładem pozostaje
Korea Północna z systemem obozów pracy, gdzie dokonywane jest regularne
ludobójstwo obywateli kraju przez przywódcę i partię komunistyczną wskutek
głodu, a także nieposłusznych systemowi jednostek.
Prawo
międzynarodowe nie posiada i nigdy nie posiadało skutecznego instrumentu, którym
mogłoby takie państwo, jego egzystencję znieść. Jedyne co może być skuteczne to
sankcje gospodarcze, obecnie nakładane przez RB ONZ. Zgoła inaczej sytuacja
wyglądała w latach 30-XX wieku po dojściu Adolfa Hitlera do władzy. Owszem
istniała Liga Narodów, jednakże była ona całkowicie inną organizacją od jej
następczyni ONZ. LG była swoistym klubem towarzyskim i na tym jej rola de facto
i de iure się kończyła. Być może gdyby wówczas była możność i zdolność
nakładania sankcji ekonomicznych na III Rzeszę, Hitler przynajmniej częściowo
wycofałby się ze swoich imperialnych i ludobójczych planów. Niestety jednak
sankcji wówczas nie było ani na poziomie ponadnarodowym ani państwowym. Warto
dodać, że stosunki międzynarodowe miały, mają obecnie i mieć zapewne będą w przyszłości
charakter anarchiczny. Anarchia w znaczeniu relacji międzynarodowych oznacza
tyle, co brak centralnej, nadrzędnej władzy wobec państw[3].
Dopiero
świat bogaty w doświadczenia II wojny światowej, spokorniał i poszedł po rozum
powołując do życia trybunały karne oraz wprowadzając do systemu prawa
międzynarodowego ogólne zasady, np. ius cogens (norma peremptoryjna), co do
których można zaliczyć, np. zakaz agresji zbrojnych czy zakaz ludobójstwa
(które de facto dopiero definiuje art. II Konwencji z 1948 roku w sprawie
zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa[4], z kolei Art. 6 Statutu
MTK określa czyny ludobójcze[5]). Najpoważniejszą formą
naruszenia norm MPHKZ[6] jest dopuszczenie się
zbrodni ludobójstwa. Powstanie tego terminu, co w 1944 roku zawdzięcza się
Polakowi, Rafałowi Lemkinowi.
Tym
samym przechodząc do czasu II wojny światowej trzeba zaznaczyć, że nie jest
tak, iż wówczas nie istniały w świadomości społeczności międzynarodowej żadne
dokumenty odnośnie regulacji, co do humanitarnego prowadzenia konfliktów
zbrojnych. Regulamin wojny lądowej z 1907 r. zabraniał bombardowania w
jakikolwiek sposób bezbronnych miast, wsi, domów mieszkalnych i budowli (IV
Konwencja haska dotycząca praw i zwyczajów wojny lądowej (1907) art. 25[7]. Podobny zakaz wprowadzała
IX konwencja haska o bombardowaniu przez morskie siły zbrojne w czasie wojny
(1907)[8]). Z kolei reguły wojny
powietrznej z 1923 zabraniały bombardowania lotniczego w celu zastraszenia
ludności cywilnej albo niszczenia czy uszkadzania własności prywatnej nie
mającej charakteru wojskowego bądź zranienia niewalczących (art. 24 The Hague
Rules of Air Warfare[9], gdzie co prawda reguły
nie zostały ratyfikowane, aczkolwiek państwa uczestniczące w pracach włączyły
je do swoich regulaminów). Podobny zakaz zawierał art. 4 projektu Konwencji o
ochronie ludności cywilnej przed nowymi narzędziami wojny przyjętego na
konferencji Stowarzyszenia Prawa Międzynarodowego w Amsterdamie w 1938 roku[10]. Jednomyślna uchwała
Zgromadzenia Ligi Narodów z 30 września 1938 r. uznawała rozmyślne
bombardowanie ludności cywilnej za bezprawne[11].
Przechodząc
stricte do case study, pierwsze złamanie tych wszystkich regulacji prawa
międzynarodowego przez III Rzeszę nastąpiło już w pierwszym dniu II wojny
światowej, a właściwie rozpoczynając ją złamaniem wszelkich reguł. Hitler
zamierzał pokazać bojaźliwym zachodnim przywódcom w jaki sposób on ma zamiar
prowadzić konflikt zbrojny, mianowicie bez zasad. Miała to być wojna odmienna
od poprzednich i taką faktycznie była, była wojną łamiącą wszelkie reguły gry
wojennej, była wojną ludobójczą. Pierwszą ofiarą takiego łamiącego wszelkie
dotychczasowe regulacje prawa międzynarodowego, barbarzyńskiego ataku był
Wieluń. W Wieluniu - mieście otwartym, nie stacjonowały jednostki wojskowe lub
ich dowództwa . Nie miał on też żadnego znaczenia strategicznego. Nalot ten był
zatem wyłącznie atakiem terrorystycznym nie różniącym się niczym od niedawnego
ataku na Nowy Jork z 11 września 2001 r. Był to atak na bezbronną ludność
cywilną i miał on spowodować w konsekwencji panikę wśród mieszkańców. Czary
goryczy dodaje fakt zbombardowania wieluńskiego budynku szpitalnego, na którego
dachu widniał Czerwony Krzyż (w myśl art. 27 IV Konwencji haskiej z 1907 r.
stanowiący o ochronie obiektów historycznych, zabytkowych, użyteczności
publicznej oraz szpitali. Przepis nakłada na państwo, które chce skorzystać z
jego ochrony obowiązek szczególnego oznakowania, które ma być notyfikowane
drugiej stronie. W trakcie nalotu, wg zeznań świadków, pierwszym celem
niemieckich Sztukasów był szpital ww. Wszystkich Świętych. By obiekt ten
uzyskał ochronę prawa humanitarnego, konieczne jest jego właściwie oznaczenie.
W okresie międzywojennym, oczywiste było wykorzystywanie symbolu Czerwonego
Krzyża jako ogólnie i powszechnie przyjętego znaku ochrony chorych i rannych). Zginęły
wtedy 32 osoby: 26 chorych, 4 osoby z personelu szpitalnego, oraz 2 siostry
zakonne. Ogółem zginęło w Wieluniu 1200 osób, a zniszczenia sięgały 75%
zabudowy miejskiej. Były one tak duże, że nawet osiedlający się tu później
Niemcy, nazywali miasto "kamienną pustynią"[12]. Atak na Wieluń był
pogwałceniem wielu norm konfliktów zbrojnych, w szczególności zasady humanitaryzmu
i proporcjonalności.
Można
jednoznacznie stwierdzić, iż 1 września 1939 roku siatka prawa międzynarodowego
obejmująca zagadnienie wojny powietrznej w istocie była materią tak miękką, że
dopuszczalne i uprawnione było przyjęcie zarówno restrykcyjnej teorii obiektu
wojskowego, jak i afirmacji nieograniczonej wojny powietrznej wobec obszarów
niebronionych. Saturacyjne bombardowania miast stały się codziennością we
wszystkich kampaniach II wojny światowej.
Kolejnym
przykładem niemieckiego barbarzyństwa – ludobójstwa było zbombardowanie w 29
dniu Powstania Warszawskiego szpitala ss. Elżbietanek przy ulicy
Goszczyńskiego, w wyniku ataku zginęło 200 rannych i część personelu.
Mokotowski szpital, zgodnie z konwencjami międzynarodowymi, jest oznaczony Czerwonym
Krzyżem. Mimo to, staje się celem ataków Luftwaffe[13]. Niemcy z całą pewnością
celowo i świadomie bez najmniejszych skrupułów obrali za cel tenże obiekt
cywilny chroniony przepisami prawa międzynarodowego. Nie było to dzieło
przypadku, lecz zaplanowanej kolejnej barbarzyńskiej akcji.
Trzecim przypadkiem pogwałcenia norm prawa międzynarodowego, omawianym w opracowaniu, był, tzw. czarny poniedziałek w Warszawie, którą bombardowano od 6 rano do 20 wieczór. Luftwaffe zrzuca 560 ton bomb kruszących, w tym pierwsze bomby 1000-kilogramowe. Na Warszawę Niemcy zrzucają również 72 tony bomb zapalających. Ginie około 10 tysięcy mieszkańców stolicy. Niemcy bombardują ostatni czynny w Warszawie szpital - Szpital Dzieciątka Jezus[14]. Niemcy wciąż nie mają dosyć zbrodni. W dalszym ciągu wykraczają daleko poza ramy konwencji międzynarodowych. W swojej nienawiści do powstańców, bombardują nie tylko szpitale, ale i ogólnie przyjęte zasady prowadzenia wojny i humanitarności.
Reasumując,
Hitler pokazał, że jest totalitarny w sposób precyzyjny od początku do końca.
Totalitarne jest jego państwo, partia, władza, polityka i wojna. Wojna bez
reguł mieszczących się w ramach prawa międzynarodowego, wojna faktycznie
totalna, bez zahamowani i refleksji humanitarno-moralnej. Okazał się zastosować
w praktyce myśl Machiavellego: „Cel uświęca środki”, czyli po trupach (milionów
ofiar, w tym cywilnych) do celu, którego i tak nie osiągnął. Byłoby truizmem
stwierdzić, że Hitler był XX wiecznym barbarzyńcą pokroju Nerona czy Heroda.
Najprawdopodobniej był chorym psychicznie człowiekiem w rękach jeszcze
większych od niego fanatyków zła, m.in. z SS czy gestapo, którzy
człowieczeństwo innych od Germanów ludzi mieli za nic, a fuehrera
wykorzystywali do bawienia się złem w czystej postaci, co akurat udawało im
się, niestety, kompletnie realizować w przeciągu 6 lat II wojny światowej.
[1] Akty prawne [w:] „Wolters
Kluwer”; https://sip.lex.pl/akty-prawne/dzu-dziennik-ustaw/kodeks-karny-16798683/art-256 24.10.2020.
[2] Z.Stawrowski, Platon o
demokracji [w:] „Ośrodek Myśli Politycznej”; https://omp.org.pl/artykul.php?artykul=25 24.10.2020.
[3] M.Ambrożek, Bezbiegunowość i
anarchia. Krytyka podejścia tradycyjnego [w:] „Nowa Geopolityka”; https://geopolityka.net/mateusz-ambrozek-bezbiegunowosc-i-anarchia/ 24.10.2020.
[4] Konwencja w sprawie
zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa, uchwalona przez Zgromadzenie
Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 9 grudnia 1948 r. (ratyfikowana zgodnie z
ustawą z dnia 18 lipca 1950 r.) [w:] „ISAP – Internetowy System Aktów
Prawnych”; http://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU19520020009 24.10.2020.
[5] Rzymski Statut Międzynarodowego
Trybunału Karnego sporządzony w Rzymie dnia 17 lipca 1998 r. [w:]
„ISAP – Internetowy System Aktów Prawnych”; http://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=wdu20030780708 24.10.2020.
[6] Skrót ten oznacza: Międzynarodowe
Prawo Humanitarne i Konfliktów Zbrojnych
[7] IV Konwencja haska dotycząca
praw i zwyczajów wojny lądowej z 1907 [w:] „ISAP – Internetowy System Aktów
Prawnych”; http://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU19270210161 24.10.2020.
[8] Konwencja o bombardowaniu przez
morskie siły zbrojne w czasie wojny, Haga 18.10.1907 [w:] „Wolters
Kluwer”; https://sip.lex.pl/akty-prawne/dzu-dziennik-ustaw/konwencja-o-bombardowaniu-przez-morskie-sily-zbrojne-w-czasie-wojny-16778209/art-6 24.10.2020.
[9] The 1923 Hague Rules of Air Warfare; https://international-review.icrc.org/sites/default/files/S0020860400071370a.pdf
24.10.2020.
[10] Draft Convention for the Protection of Civilian Populations Against
New Engines of War. Amsterdam, 1938 [w:] ICRC –
International Committee of the Red Cross; https://ihl-databases.icrc.org/applic/ihl/ihl.nsf/TRA/345?OpenDocument
24.10.2020.
[11] Protection of Civilian Populations Against Bombing From the Air in
Case of War, League of Nations, September 30, 1938
[w:] “International Law on the Bombing of Civilians”; http://www.dannen.com/decision/int-law.html#d
24.10.2020.
[12] M.Grela, Bombardowanie
Wielunia. Kiedy rozpoczęła się II wojna światowa? [w:] www.1939.pl; http://www.1939.pl/zbrodnie-wojenne/bombardowanie-wielunia/index.html?fb_comment_id=10150492612578724_21220891 24.10.2020.
[13] Szpitale powstańczej Warszawy
(cz. II) [w:] „Skalpel”, nr 5/2007, Biuletyn Wojskowej Izby Lekarskiej; http://www.oil.org.pl/xml/oil/oil72/gazeta/numery/n2007/n200705/n20070510 24.10.2020.
[14] 25 września 1939 r. - Niemcy
cały dzień bombardują Warszawę [w:] „Nauka w Polsce”; https://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C366541%2C25-wrzesnia-1939-r-niemcy-caly-dzien-bombarduja-warszawe.html 24.10.2020.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz